Η νόσος Alzheimer είναι ο πιο συχνός τύπος άνοιας (>55%). Είναι μια νόσος που εξελίσσεται προοδευτικά, επιδρώντας αρνητικά στην μνήμη και σε άλλες σημαντικές γνωστικές αλλά και εκτελεστικές λειτουργίες. Σε αυτήν την νόσο τα κύτταρα του εγκεφάλου νοσούν και εκφυλίζονται (πεθαίνουν) νωρίτερα  από το φυσιολογικό γήρας προκαλώντας ατροφία εγκεφάλου.

• Αφασία
• Αγραφία
• Απραξία
• Διαταραχές του οπτικοχωρικού προσανατολισμού
• Ψυχικές Διαταραχές (άγχος, ανασφάλεια και φοβίες)
• Διαταραχές Ύπνου
• Διαταραχές σε επιτελικές πράξεις (προγραμματισμός, οργάνωση κτλ)
• Μπορεί να παρουσιασθούν ψευδαισθήσεις και παραληρηματικές ιδέες

Απότομη έναρξη με προοδευτική έκπτωση της νοητικής λειτουργίας έχοντας
ως αποτέλεσμα την ελάττωση της κοινωνικής ή της επαγγελματικής
λειτουργικότητας από ένα προηγούμενο υψηλότερο επίπεδο.

Έκπτωση της πρόσφατης μνήμης

Διαταραχή σε τουλάχιστον έναν από τους ακόλουθους νοητικούς τομείς:

• Αφασία
• Απραξία
• Αγνωσία
• Επιτελικές λειτουργίες (προγραμματισμός, οργάνωση, αλληλουχία,
  αφαιρετική ικανότητα) 

Τα ελλείμματα ΔΕΝ  θα πρέπει να οφείλονται σε άλλη ψυχιατρική, νευρολογική, τοξική, μεταβολική ή συστημική νόσο.

Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την θεραπεία της νόσου Alzheimer στοχεύουν στην επιβράδυνση της μνημονικής έκπτωσης και όχι στην ίαση των νευρώνων. Την παρούσα χρονική στιγμή υπάρχουν δύο κατηγορίες φαρμακευτικών σκευασμάτων που χρησιμοποιούνται για αυτόν τον σκοπό: οι αναστολείς ακετυλοχολινεστεράσης (Achei) και πιο συγκεκριμένα, η δονεπεζίλη, η γκαλανταμίνη και η ριβαστιγμίνη, και για τις βαρύτερες μορφές της νόσου η μεμαντίνη, ένας ανταγωνιστής NMDA υποδοχέα,  είναι το φάρμακο επιλογής.