Ως Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο ορίζεται η νευρολογική δυσλειτουργία που είναι επακόλουθο της διαταραχής αιμάτωσης του εγκεφάλου. Τα ΑΕΕ διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

• Τα ισχαιμικά, στα οποία η κυκλοφορία του αίματος διακόπτεται σε μικρή ή μεγαλύτερη περιοχή του εγκεφάλου ανάλογα με το αγγείο το οποίο προσβάλλεται. Η κατηγορία αυτή αποτελεί τη μεγάλη πλειοψηφία των εγκεφαλικών επεισοδίων.
• Τα αιμορραγικά, που προκαλούνται από ρήξη κάποιου αγγείου και έξοδο του αίματος στον εγκεφαλικό ιστό. Η κατηγορία αυτή απαντάται σε μικρότερη συχνότητα και έχει κατά κανόνα χειρότερη πρόγνωση από την προηγούμενη κατηγορία.

Τα ΑΕΕ εκδηλώνονται με την αιφνίδια έναρξη ενός ή περισσότερων συμπτωμάτων:

1. Αδυναμία στα χέρια ή στα πόδια
2. Μούδιασμα στα χέρια ή στα πόδια
3. Δυσκολία στην ομιλία, στην άρθρωση ή στην κατανόηση της ομιλίας
4. Δυσκολία στη βάδιση, απώλεια της ισορροπίας ή του προσανατολισμού
5. Ίλιγγος και ζάλη
6. Διαταραχή της όρασης στον έναν ή και στους δύο οφθαλμούς
7. Διαταραχές στις ανώτερες γνωστικές λειτουργίες (π.χ. μνήμη, προσοχή, προσανατολισμός)
8. Δυσκολία στην κατάποση
9. Επιληπτικές κρίσεις
10. Κεφαλαλγίες

Η διάγνωση ενός ΑΕΕ προϋποθέτει τα ακόλουθα:

• Φυσική εξέταση
• Νευρολογική εξέταση
• Αιματολογικές εξετάσεις
• Εξετάσεις απεικόνισης του εγκεφάλου
• Απεικόνιση αγγείων εγκεφάλου
• Δοκιμασίες καρδιακής λειτουργίας
• Ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ)
• Υπερηχοκαρδιογράφημα
• Καταγραφή καρδιακού ρυθμού

Η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει:

• Φάρμακα που «αραιώνουν» το αίμα, βελτιώνουν τη ροή του αίματος, ελαττώνουν το εγκεφαλικό οίδημα και αντιμετωπίζουν τις ενδεχόμενες επιληπτικές κρίσεις. Αυτά τα φάρμακα συνήθως είναι η κλοπιδογρέλη και η ασπιρίνη ή κάποιος αντιαιμοπεταλιακός παράγοντας όπως η βαρφαρίνη, το dabigatran,  edoxaban ή το rivaroxaban.
• Φάρμακα που μειώνουν τα επίπεδα της χοληστερόλης, όπως οι στατίνες, και μειώνουν την εμφάνιση επεισοδίων. 
• Σε ορισμένες περιπτώσεις (σε ισχαιμικά  επεισόδια, εντός των 3 πρώτων ωρών από την έναρξη του επεισοδίου) ενδείκνυται  θρομβόλυση.
• Συστήνεται η θέσπιση ενός υγιεινού τρόπου ζωής με διατήρηση της αρτηριακής πίεσης και των σφύξεων σε φυσιολογικά επίπεδα, υιοθέτηση μεσογειακής διατροφής, συχνό καρδιομεταβολικό έλεγχο (ρύθμιση Σ/Δ, τριγλυκεριδίων και χοληστερόλης), κοινωνικοποίηση και ήπια σωματική άσκηση.